Iść prostą drogą i wiedzieć, że za każdym rogiem znany jest
sklep - tak wędrowałam do czasu aż, wyrosło drzewo, jak
niechciany znak

Nie omijałam, nie przeskoczyłam, lecz się z problemem żwawo
zmierzyłam, jak to się stało? Trzeba uderzać niespodziewanie
siekierka w rękę i...

idę dalej!

Iść prostą drogą i wiedzieć, że za każdym rogiem znany jest
sklep - tak wędrowałam do czasu aż, wyrosło drzewo, jak
niechciany znak

Nie omijałam, nie przeskoczyłam, lecz się z problemem żwawo
zmierzyłam, jak to się stało? Trzeba uderzać niespodziewanie
siekierka w rękę i...

idę dalej!

Jestem typem osoby, która nie potrafi improwizować, podejmować ryzyka. Jeżeli coś się wali, to ja tego nie łapię, tylko uciekam w bezpieczne miejsce, gdzie obmyślam plan naprawy. Jeżeli coś idzie nie tak, jak trzeba, to ja... ignoruję, czekam, nie robię nic. Potrafię działać jedynie wtedy, gdy ma obmyślony plan A, czasem B, a najlepiej to jeszcze C i D!

Jestem typem osoby, która nie potrafi improwizować, podejmować ryzyka. Jeżeli coś się wali, to ja tego nie łapię, tylko uciekam w bezpieczne miejsce, gdzie obmyślam plan naprawy. Jeżeli coś idzie nie tak, jak trzeba, to ja... ignoruję, czekam, nie robię nic. Potrafię działać jedynie wtedy, gdy ma obmyślony plan A, czasem B, a najlepiej to jeszcze C i D!

Zmieniałam plan działania tak często, że nawet Przeznaczenie, które chciało pokrzyżować mi plany nie było w stanie nadążyć za moim tokiem myślenia :)
W końcu złośliwe Przeznaczenie zrezygnowało i wszystko zaczęło układać się pomyślnie :)

Zmieniałam plan działania tak często, że nawet Przeznaczenie, które chciało pokrzyżować mi plany nie było w stanie nadążyć za moim tokiem myślenia :)
W końcu złośliwe Przeznaczenie zrezygnowało i wszystko zaczęło układać się pomyślnie :)

Ja mam wrażenie, że w moim życiu nic nie idzie zgodnie z planem. Nie przytrafiają mi się żadne delikatniejsze zawirowania, tylko prawdziwe trzęsienia ziemi. Katastrofy, po których bardzo trudno jest wstać, otrzepać kolana i iść dalej. A jednak trzeba. Jednak się nie poddaję bo mam nadzieję i dużo wiary w to, że jeśli nawet nie mam żadnego wpływu na swoje życie (tudzież znikomy)to, że pewnego dnia ktoś z góry się nade mną zlituje. Powie: "Tej już wystarczy. Niech sobie kobita odetchnie" i wtedy moje życie stanie się.. miłe. Zaskakująco i nieoczekiwanie miłe. Przestanę się bać, zamartwiać i niepokoić, a zacznę żyć. Nie będę brała płytkich, spłoszonych, przerywanych oddechów lecz nabiorę powietrza w całe piersi i poczuję ulgę i ukojenie, i pójdę tam dokąd chcę a nie tam gdzie życie mnie zagoni. Czekam na ten czas.

Ja mam wrażenie, że w moim życiu nic nie idzie zgodnie z planem. Nie przytrafiają mi się żadne delikatniejsze zawirowania, tylko prawdziwe trzęsienia ziemi. Katastrofy, po których bardzo trudno jest wstać, otrzepać kolana i iść dalej. A jednak trzeba. Jednak się nie poddaję bo mam nadzieję i dużo wiary w to, że jeśli nawet nie mam żadnego wpływu na swoje życie (tudzież...

Na problemy najlepsza jest akceptacja. Wiem, jak łatwo powiedzieć. Oczywiście, na począku jest płacz i małe znięchecenie. Jednak porażka jest drogą do sukcesu- nie poszło tak jak chciałeś? To pomyśl jakie byłoby życie gdyby wszystko szło po naszej myśli, gdybyśmy tylko przeżywali dobre dni. Czy nasze życie nie byłoby nudne? Czy umielibyśmy docenić szczęśćie skoro nie znalibyśmy porażki? Takie jest życie, nieprzewidywalne, i trzeba to zaakceptować i cieszyć się, że w ogóle dane nam jest przeżywać swoje życie i móc mierzyć się z takimi nieoczekiwanymi sytuacjami. Ja tak robię.

Na problemy najlepsza jest akceptacja. Wiem, jak łatwo powiedzieć. Oczywiście, na począku jest płacz i małe znięchecenie. Jednak porażka jest drogą do sukcesu- nie poszło tak jak chciałeś? To pomyśl jakie byłoby życie gdyby wszystko szło po naszej myśli, gdybyśmy tylko przeżywali dobre dni. Czy nasze życie nie byłoby nudne? Czy umielibyśmy docenić szczęśćie skoro nie...

Mam wrażenie, jak pewnie każdy z nas, że znam to uczucie doskonale i najlepiej ze wszystkich. Po ukończeniu studiów od razu zaczęłam inwestować w siebie – zawsze wiedziałam, że „bez pracy nie ma kołaczy”, dlatego też uważałam że wytrwałością i pracowitością osiągnę wiele. Rzeczywiście, dzięki ciągłemu samodoskonaleniu udało mi się dostać do świetnej, dobrze płatnej pracy. Rozpoczęłam też studia III stopnia. Wszelakie braki w życiu rekompensowałam dalekimi podróżami – zarówno samotnymi, jak i z przyjaciółkami. Z czasem do ‘perfekcyjnego życia’ dodałam jeszcze faceta… i tak już miało zostać. Planowaliśmy wspólne podróże, ba! Mieliśmy wykupione bilety na Zanzibar – pewnie leżałabym teraz na białym piaseczku, a nie odpowiadała na pytania konkursowe, aby wygrać książkę. :) Pewnie już się spodziewacie co się wydarzyło… 20 czerwca dowiedziałam się, że jestem w ciąży. Szok, płacz, niedowierzanie – przecież takie rzeczy się nie zdarzają, 1% szansy, i tak dalej… Cóż, wszystkie plany trzeba było zmienić (przez jakiś czas nie otwierałam swojego kalendarza, tak było mi żal, gdy widziałam ile wydarzeń mnie omija…). W tej chwili jesteśmy w trakcie budowy domu i czekamy na małego Krzesimira, który pojawi się na świecie w lutym. Musiałam przewartościować swoje życie, ale wierzę, że było warto.

Mam wrażenie, jak pewnie każdy z nas, że znam to uczucie doskonale i najlepiej ze wszystkich. Po ukończeniu studiów od razu zaczęłam inwestować w siebie – zawsze wiedziałam, że „bez pracy nie ma kołaczy”, dlatego też uważałam że wytrwałością i pracowitością osiągnę wiele. Rzeczywiście, dzięki ciągłemu samodoskonaleniu udało mi się dostać do świetnej, dobrze płatnej pracy....

Wszystko było dopięte na ostatni guzik! Impreza niespodzianka z okazji 30 urodzin mojego narzeczonego była zaplanowana w najdrobniejszym szczególe!
Poradziłam sobie nawet z najtrudniejszą kwestią, czyli zorganizowaniem tego tak, żeby mój narzeczony dotarł na miejsce! Tym tematem miał zająć się mój szwagier.
Impreza była zaplanowana w moim domu! Bo tam mogłam na spokojnie wszystko zorganizować, a ponieważ moja siostra i jej mąż jeszcze mieszkali z nami, to poprosiłam szwagra, żeby umówił się z moim narzeczonym na oglądnie meczu u nas! Grał co prawda Real Madryt-Bayern Monachium, a mój narzeczony kibicuje Barcelonie, ale który facet nie skusi się na Ligę Mistrzów przy piwku!
Tyle tylko, że jego stary kumpel wtedy właśnie zjechał z zagranicy i postanowił mojego narzeczonego wyciągnąć do baru! Więc ten chciał, żeby szwagier szedł z nimi, bo przecież z Bartkiem widuje się tak rzadko!
Ręce mi opadły! Szczególnie, że nawet nie miałam numeru do Bartka, żeby jego o wszystkim poinformować!
Zadzwoniłam do narzeczonego i bez mała z płaczem w głosie zaczęłam mu prawić wyrzuty, że specjalnie dla nich na ten mecz przygotowałam pizzę i pyszne przekąski, a teraz on wszystko odwołuje i że tak się nie robi, bo to jego urodziny i chciałam, żeby chociaż ze mną siedział, skoro mecz chce oglądać! A Bartka zawsze może zaprosić do nas, bo z pewnością nikt nie będzie miał nic przeciwko temu!
Oczywiście podziałało i impreza udała się świetnie! Zgodnie z planem! narzeczony niczego się nie domyślił:)

Wszystko było dopięte na ostatni guzik! Impreza niespodzianka z okazji 30 urodzin mojego narzeczonego była zaplanowana w najdrobniejszym szczególe!
Poradziłam sobie nawet z najtrudniejszą kwestią, czyli zorganizowaniem tego tak, żeby mój narzeczony dotarł na miejsce! Tym tematem miał zająć się mój szwagier.
Impreza była zaplanowana w moim domu! Bo tam mogłam na spokojnie...

Najgorsze co można w takiej sytuacji zrobić, to poddać się problemom i patrzeć na nie z boku. Gdy tylko nastanie chwila, w której czujemy się bezradni, warto przystopować, zatrzymać się i pomyśleć. Co będzie najlepszym rozwiązaniem, jeśli na prawdę czujemy się bezradni, warto zapytać o radę wyłącznie jednej osoby, której jesteśmy w stanie ufać w pełni. Nie ma takiego problemu z którego nie ma wyjścia. Zawsze są jakieś rozwiązania, wystarczy pobudzić szare komórki do działania i robić to co uważamy za najrozsądniejsze. A jeśli nasz wybór okaże się nietrafny, to tak naprawdę zyskujemy tym naukę na lata. Taką, która sprawi, że z dnia na dzień będziemy coraz bardziej doświadczeni i będziemy świadomiej podejmować decyzje, które mogą zaważyć na naszym losie.

Najgorsze co można w takiej sytuacji zrobić, to poddać się problemom i patrzeć na nie z boku. Gdy tylko nastanie chwila, w której czujemy się bezradni, warto przystopować, zatrzymać się i pomyśleć. Co będzie najlepszym rozwiązaniem, jeśli na prawdę czujemy się bezradni, warto zapytać o radę wyłącznie jednej osoby, której jesteśmy w stanie ufać w pełni. Nie ma takiego...

Takie sytuacje zawsze mnie stresują, a wtedy zaczynam zawalać jeszcze więcej rzeczy. Ratuje mnie rodzina i przyjaciele, na których zawsze mogę liczyć w ciężkich chwilach. Najbardziej pomagają mi przyjaciele, którzy w czasie największego zwątpienia zawsze organizują spotkanie, czy jakiś wyjazd, na którym mogę się totalnie odstresować, spojrzeć na wszystko z innej perspektywy i naładowana pozytywnymi emocjami wrócić i zmierzyć się z problemami ze zdwojoną siłą. Stan emocjonalny i nastawienie są najważniejsze.

Takie sytuacje zawsze mnie stresują, a wtedy zaczynam zawalać jeszcze więcej rzeczy. Ratuje mnie rodzina i przyjaciele, na których zawsze mogę liczyć w ciężkich chwilach. Najbardziej pomagają mi przyjaciele, którzy w czasie największego zwątpienia zawsze organizują spotkanie, czy jakiś wyjazd, na którym mogę się totalnie odstresować, spojrzeć na wszystko z innej perspektywy...

Idealne pytanie do mnie. Właśnie znajduję się w sytuacji, gdy wszystko idzie nie po mojej myśli. Czas na rachunek sumienia? Problemy ze zdrowiem, w pracy, uczuciach, finansach... o reszcie wolę już nawet nie myśleć. Były łzy, próby przespania i zajadania problemów (tak, tak uwielbiam jeść czekoladę bezkarnie). Dziś, po kilku dniach, gdy w końcu jest wolny weekend i czas na pozbieranie myśli stwierdziłam, że kolejne nerwy nic nie zmienią. Wyspałam się, poszłam na długi spacer, kupiłam bukiet kwiatów, który właśnie stoi obok mnie i roznosi piękny zapach. Gorąca herbata, książka (chwilowo komputer ;) ). Zostałam sama - bez miłości mojego życia, bez przyjaciółki, z którą znam się od lat. To nic. Zrobię plan działania, odpocznę i w poniedziałek podbiję świat na nowo. Przecież jeśli ja nie dam rady to kto? :)

Idealne pytanie do mnie. Właśnie znajduję się w sytuacji, gdy wszystko idzie nie po mojej myśli. Czas na rachunek sumienia? Problemy ze zdrowiem, w pracy, uczuciach, finansach... o reszcie wolę już nawet nie myśleć. Były łzy, próby przespania i zajadania problemów (tak, tak uwielbiam jeść czekoladę bezkarnie). Dziś, po kilku dniach, gdy w końcu jest wolny weekend i czas na...